Ngritja dhe rënia e qyteteve të mëdha – Ja si është bërë zhvendosja në hartë 4,000 vitet e fundit
Ngritja dhe rënia e civilizimeve të mëdha përgjatë 4000 viteve të fundit pasqyrohet nga ngritja dhe rënia e numrit të njerëzve që jetonin në qytetet e mëdha.
Nga viti 2050 para erës sonë, deri në projeksionet e popullsisë për vitin 2050, qendrat botërore të civilizimit janë lëkundur mes Lindjes së Mesme, Azisë, Europës dhe Amerikës së Veriut.
Për dy mijëvjeçarët e parë të kësaj periudhe, Iraku i sotëm, Egjipti dhe Kina mbajtën disa herë qytetet më të mëdha. Deri në vitin 100 p.e.s. qytetet më të mëdha, ato të Tebias dhe Aleksandrisë patën një maksimale prej 350 mijë banorësh.
Roma është qyteti që bie në sy për të gjithë këtë periudhën. Në vitin 0 qyteti kishte arritur në 1 milion banorë dhe ishte tre herë më i madh se qyteti paraardhës më i madh Aleksandria. Në mënyrë që ta vendosim në perspektivën e sotme, Tokio i sotëm (38 milionë) duhet të kishte 78 milionë banorë, ose tre herë sa Delhi, i cili do të jetë qyteti i radhës më i madh, që të kishte të njëjtin impakt si Roma.
Asnjë qytet nuk e kaloi numrin e 1 milion banorëve për 1400 vjet, derisa popullsia e Pekinit arriti në 1.1 milionë në vitin 1850.
Kryeqyteti kinez u tejkaluar shumë shpejt nga Londra, e cila falë Revolucionit Industrial dhe zgjerimit të Perandorisë Britanike qëndroi si qyteti më i madh nga viti 1850 deri në 1900, me një popullsi në rritje nga 2.3 milionë në 6.6 milionë banorë.
Dominanca e Londrës u kalua fillimisht nga New York-u me 12.3 milionë banorë në vitin 1950 dhe nga Tokio në vitin 2000 me 26.4 milionë banorë.
Sipas parashikimeve të studiuesve, deri në vitin 2050 Tokio do të kapërcehet nga Delhi si qyteti më i madh në botë, me afërsisht 40 milionë banorë.
SCAN
*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.