Nord Stream 2 sërish në vëmendje pas krizës energjetike – Gazsjellësi rus për të cilin po flasin të gjithë

E largët, e qetë por e pasur me energji: zona bregdetare e Lubmin në Gjermaninë veriore pret tubacionin më të diskutueshëm të gazit në botë.

Nord Stream 2 shtrihet për 1,200 kilometra nga Vyborg në Rusi përmes Detit Baltik në Lubmin në Gjermani, duke anashkaluar Ukrainën dhe Poloninë.

Tubacioni i gazit ka përfunduar, por është duke pritur miratimin rregullator para se të fillojë të sigurojë 55 miliardë metra kub gaz natyror në Evropë çdo vit.

Është vetëm çështje kohe, sipas Gustav Gressel, bashkëpunëtor i lartë politik në Këshillin Evropian për Marrëdhëniet me Jashtë, një qendër studimi, para se rregullatorët gjermanë të energjisë të japin vulën e tyre të miratimit.

Detyra nuk është aq e lehtë në mes të rritjes së tensioneve gjeopolitike. Disa ligjvënës evropianë janë ashpër kundër marrëveshjes dhe nuk duan që rregullatorët ta miratojnë atë.

“Ne duam të dalim nga kjo varësi energjetike ruse,” tha Morten Petersen, një ligjvënës danez në Parlamentin Evropian, për CNBC.

Çfarë është në rrezik?

Nord Stream 2 sjell aspekte të ndryshme gjeopolitike. Nga njëra anë, SHBA ka kundërshtuar gjithmonë tubacionin, duke thënë se rrit varësinë e Evropës nga Rusia. Administrata e Presidentit Joe Biden është kritikuar nga ligjvënësit nga të dyja palët, megjithatë, për mos bërjen e mjaftueshme për të ndaluar projektin.

Shumica e gazit natyror që hyn në Evropë tashmë vjen nga Rusia. Në vitin 2020, kjo përfaqësonte rreth 43% të importeve totale të gazit në bllok, sipas Eurostat.

Polonia dhe Ukraina janë kundër tubacionit, duke cituar shqetësime për sigurinë e energjisë. Për Kievin, ka frikë se tubacioni mund të çojë në më pak rrjedhje të gazit natyror përmes tubave ukrainas dhe kështu më pak të ardhura për ekonominë e tij të sëmurë. Kritikët gjithashtu argumentojnë se tubacioni nuk është në përputhje me qëllimet evropiane të klimës dhe ka shumë të ngjarë të forcojë ndikimin ekonomik dhe politik të Presidentit rus Vladimir Putin mbi rajonin.

Avokatët e Nord Stream 2 pretendojnë se opozita amerikane rrjedh nga dëshira e saj për të shitur më shumë gaz të saj të lëngshëm natyror në Evropë dhe për këtë arsye e sheh marrëveshjen me Rusinë si një pengesë për interesat e saj tregtare.

Për Putinin dhe shumë ligjvënës në Gjermani, Nord Stream 2 nuk është asgjë më shumë se një marrëveshje biznesi.

Duke folur për Hadley Gamble të CNBC, presidenti rus tha se projekti ishte “thjesht komercial” dhe një mënyrë efikase për të siguruar gaz natyror në Evropë.

Nord Stream 2 përfaqëson një rrugë më të shkurtër për në Evropë sesa tubacionet ukrainase dhe duke pasur parasysh më modernin e saj, është gjithashtu më e lirë për tu mirëmbajtur.

Një letër nga Parlamenti Evropian tha se “vlerësimet se sa do të kushtojë rinovimi i tubacioneve të Ukrainës varion nga 2.5 miliardë dollarë në 12 miliardë dollarë, ndërsa fatura për zëvendësimin total, sipas një studimi të KPMG të vitit 2017, mund të jetë deri në 17.8 miliardë dollarë ” Kostot e përgjithshme për Nord Stream 2 vlerësohen në rreth 9.5 miliardë euro (11 miliardë dollarë).

Kriza e energjisë

Debati se çfarë do të bëhet me Nord Stream 2 ka fituar edhe më shumë vëmendje javët e fundit ndërsa çmimet e energjisë rriten në të gjithë Evropën. Çmimet më të larta të gazit dhe energjisë elektrike bëjnë presion mbi familjet dhe përfundimisht mund të prishin rimëkëmbjen ekonomike që ka marrë formë muajt e fundit.

Si rezultat, udhëheqësit evropianë janë nën presion për të marrë masa për të zbutur ndikimin.

Putin ka thënë se vendi i tij mund të japë më shumë gaz në bllok, me kusht që ata ta kërkojnë atë. Ai mohoi se Kremlini po përdor energjinë si armë kundër Evropës, mes raporteve që Rusia ka ndaluar furnizimin me gaz në rajon.

Por BE nuk është e sigurt se çfarë të bëjë. Rritja e importeve të gazit nga Rusia mund të sigurojë një lehtësim afatshkurtër, por ka pyetje të vështira se çfarë të bëjmë në afat të mesëm dhe të gjatë.

Ka përpjekje në të gjithë BE -në për të arritur neutralitetin e karbonit në vitet e ardhshme dhe kjo ngre pyetjen se çfarë lloj përzierje energjetike po kërkojnë vendet evropiane.

Ndërsa disa e shohin gazin natyror, një lëndë djegëse fosile, si një mjet për të zvogëluar emetimet e CO2 në rrugën drejt neutralitetit të karbonit, të tjerë argumentojnë se pavarësia e energjisë është aspekti më i rëndësishëm, prandaj pretendohet se opsioni është bërthamor dhe burimet e rinovueshme.

N.Xh / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.