Pse bankat qendrore po emetojnë para me ritme rekord

Muajt e fundit është folur shumë për një ndryshim të mundshëm strategjik në politikat monetare të bankave qendrore. Pas disa vitesh ku problemi e kishte emrin stanjacioni shekullor, ose deflacion, çështja e inflacionit u kthye në vëmendje. Ringritja e çmimeve ndodhi në fund të 2016-ës dhe në fillim të 2017-ës, në pjesën më të madhe të ekonomive të zhvilluara, ndonëse kjo u diktua mbi të gjitha nga efekte të jashtme, si rritja e çmimit të naftës. Mbi të gjitha pas fitores së Donald Trump në zgjedhjet presidenciale amerikane, çka ngriti pritshmëritë për rritjen e çmimeve.

Duke vlerësuar lëvizjet në tregje të këtyre javëve, duket se strategjia e investimeve që bazohet në rikthimin e inflacionit, ose “Trump reflation trade”, po zbehet. Nëse në fund të 2016-ës dhe në fillim të 2017 ndodhi një rotacion i madh në portofole nga obligacionet tek aksionet, këto javë tregu po i rikthehet të ardhurave fikse. Nga fillimi i vitit, përllogaritet që fondet aksionere në nivel global kanë mbledhur mbi 121 miliardë dollarë në regjistrime, ndërsa ata të obligacioneve pothuajse 130 miliardë dollarë.

Gjatë Prillit, rendimentet e titujve në SHBA dhe Gjermani, që i referohen të gjithë tregut të obligacioneve në botë, ranë. Sidomos ato me skadencat më afatgjata, të cilat janë më të ndjeshme ndaj ndryshimeve në pritshmëritë e inflacionit. Pra, lëvizjet e qarta në tregun e obligacioneve interpretohen si një sinjal që tregu nuk beson se ringritja e inflacionit do të ndodhë shpejt.

Pa mbështetjen e naftës, ngritja e të cilës kishte shtyrë çmimet, dinamika e çmimeve në ekonomitë perëndimore mbetet pak a shumë e dobët.  Nga ana tjetër, edhe pritshmëritë për një rritje në të ardhmen u ridimensionuan, pasi tregu kuptoi se reformat e propozuara nga Trump gjatë fushatës nuk do të ndodhin menjëherë.

Përfundimi: spekulimi rënës për obligacionet është rikthyer dhe normat janë rikthyer pothuajse në nivelet para-Trump.

Po bankat qendrore; pavarësisht perspektivës për ringritjen e normave nga ana e Rezervave Federale Amerikane dhe të një lehtësimi sasior nga BQE, vazhdojnë të emetojnë likuiditet në sistem. Madje e bëjnë me ritme më të larta se në të shkuarën. Prej fillimit të vitit, analistët e Bank of America kanë llogaritur se institucionet kryesore botërore (Fed, BQE, Banka e Anglisë, Banka e Japonisë dhe Banka Kombëtare e Zvicrës) kanë blerë asete me vlerë mijëra miliarda dollarë. Me këtë ritëm, 2017 do të mbyllet me 3600 miliardë dollarë më tepër në bilancet e tyre. Analistët e bankës thonë se 2017 mund të jetë viti me më shumë hyrje likuiditeti nga bankat qendrore në histori.

“Gjithë këto para vijojnë të printohen”, shpjegon Robert Baron i Delta Hedge, “pasi problemi i inflacionit ende nuk është zgjidhur. Nuk ka akoma një rimëkëmbje të pagave, por vetëm shkëndija të shkurtra. Në këtë kontekst nuk është e hamendësueshme që bankat qendrore mund të reduktojnë bilancin e tyre kaq shpejt”.

Sipas Bank of America, fakti që në këtë fazë si obligacionet edhe aksionet po preferohen nga investitorët shpjegohet vetëm nga likuiditeti shumë i madh i hedhur në qarkullim nga bankat qendore (14600 miliardë dollarë prej fillimit të krizës). Një fluks i jashtëzakonshëm likuiditeti që mban në sipërfaqje të gjithë tregun financiar global.

Il Sole 24 Ore/Përshtati: SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.