Pse BE nuk e konsideron Luksemburgun një parajsë taksash? – Hetimi nga Le Monde zbulon administrimin e 6 trilion eurove nga kompani ‘fantazma’
Dukati i Madh i Luksemburgut po lufton përsëri me akuzat për të qenë një parajsë taksash pasi hetimi OpenLux zbuloi se vendi pret “55,000 kompani në det të hapur që administrojnë pasuri me vlerë të paktën 6 trilionë euro”.
Hetimi, i kryer nga gazeta franceze Le Monde dhe partnerë të tjerë të medias, i përshkruan këto kompani si “fantazmë” sepse ato nuk kanë as zyra dhe as të punësuar.
Sipas pretendimeve, gati 90% e këtyre njësive kontrollohen nga jo-luksemburgas, të tillë si miliarderë, shumëkombësh, sportistë, artistë, politikanë të rangut të lartë dhe familje mbretërore.
Qeveria e Luksemburgut tha se “kundërshton pretendimet e bëra në këto artikuj si dhe portretizimin krejtësisht të pajustifikuar të vendit dhe ekonomisë së tij”.
Deklarata zyrtare e deklaroi kombin si “plotësisht në përputhje me të gjitha rregulloret e BE dhe standardet ndërkombëtare dhe ato të transparencës”.
Por, pavarësisht sigurimeve, ekspozimi i OpenLux bëri në mënyrë të pashmangshme tituj në të gjithë botën dhe përforcoi imazhin e Dukatit të Madh si një parajsë taksash, një etiketë e tmerrshme që prej vitesh shoqërohet me vendin e vogël me vetëm 626,000 banorë.
Polemikat sollën gjithashtu një realitet të pakëndshëm: mungesa e dukshme e Luksemburgut në listën e parajsave të taksave të BE-së.
Lista e zezë e BE-së
Ideja tradicionale e një parajse fiskale flet për një vend apo territor që imponon një normë të ulët tatimore ose aspak normë tatimi dhe përdoret nga korporatat për të shmangur taksën që përndryshe do të paguhej në një vend me taksë të lartë.
Sipas Fondit Monetar Ndërkombëtar, parajsat e taksave kolektivisht u kushtojnë qeverive midis 500 miliardë dhe 600 miliardë dollarë në vit në të ardhurat e humbura nga taksat e korporatave.
Në një përpjekje për të luftuar mashtrimin e taksave, evazionin dhe shmangien, si dhe pastrimin e parave, Bashkimi Europian vendosi të krijojë një listë të “juridiksioneve jo-bashkëpunuese për qëllime tatimore”.
Lista e parë u miratua në dhjetor 2017 dhe azhurnohet dy herë në vit nga ministrat kombëtarë në Këshillin e BE.
Këshilli nuk përdor termin “parajsë tatimore” dhe në vend të kësaj flet për “vendet që inkurajojnë praktika abuzive të taksave, të cilat shkatërrojnë të ardhurat e taksave të korporatave të vendeve anëtare”.
“Qëllimi nuk është të emërtojmë dhe të turpërojmë vendet por të inkurajojmë ndryshime pozitive në legjislacionin dhe praktikat e tyre tatimore, përmes bashkëpunimit,” lexohet në faqen zyrtare të këshillit.
Por ka një dallim: lista synon ekskluzivisht vendet jo-BE.
Në kohën e shkrimit, vendet dhe territoret në listën e zezë ndodhen të gjitha jashtë bllokut: Samoa Amerikane, Anguilla, Barbados, Fixhi, Guam, Palau, Panama, Samoa, Trinidad dhe Tobago, Ishujt e Virgjër në SHBA., Vanuatu dhe Seychelles.
Fqinjët e BE si Zvicra, San Marino dhe Andorra janë theksuar në të gjelbër, që do të thotë se këshilli konsideron se ata bashkëpunojnë me bllokun dhe kanë zbatuar të gjitha angazhimet e nevojshme. Të tjerët, si Turqia, Maroku dhe Australia, janë të lyer me portokalli: ata nuk janë në përputhje me të gjitha standardet ndërkombëtare të taksave, por janë zotuar të reformojnë.
Mangësi dhe lëshime
Për avokatët, lista e zezë e BE nuk arrin dot ambiciet e larta të bllokut. Një analizë e fundit nga Oxfam thotë se lista “vazhdon të dështojë në identifikimin efektiv të vendeve që përdorin praktika të dëmshme tatimore dhe ndihmojnë më të pasurit të shmangin faturat e tyre të taksave”.
Oxfam vëren se në vitin 2019, pesë shtete anëtare të BE-së (Qipro, Irlanda, Luksemburgu, Malta dhe Hollanda) paraqitën “treguesit ekonomikë tipikë të parajsave të taksave (p.sh. nivele të larta të Investimeve të Huaja Direkte, pagesa të pronës intelektuale, interesa, dividendë)”.
Raporti shton se Luksemburgu kishte nivele të Investimeve të Huaja Direkte që hynin dhe dilnin nga vendi 67 deri 100 herë më të mëdha se PBB-ja e tij totale.
“OpenLux ofron prova shumë të qarta se si Luksemburgu lejon miliarderë dhe korporata të mëdha të shmangin pagimin e pjesës së tyre të drejtë të taksave. Në disa raste, pastrimi i parave të paligjshme”, tha për Euronews Chiara Putaturo, këshilltare e pabarazisë dhe politikës tatimore në Zyrën e Oxfam në BE.
Putaturo argumentoi se situata brenda Dukatit të Madh nuk është shumë e ndryshme nga ajo që mund të dëshmohet në Ishujt Kajman, një territor britanik përtej detit në Karaibe që shpesh konsiderohet prototipi i një parajse fiskale.
“Për sa i përket lehtësimit të shmangies së taksave, Luksemburgu dhe Ishujt Kajman janë në të njëjtin nivel. Ishujt Kajman kanë normë zero të taksës së korporatave, ndërsa Luksemburgu përdor lloje të tjera të instrumenteve,” tha ajo.
“Në veçanti, Luksemburgu ka një sistem që favorizon zhvendosjen e fitimit brenda një kompanie përmes pagesës, për shembull, të dividentëve ose pronës intelektuale. Është një sistem më kompleks që është gjithashtu më i lehtë për t’u fshehur.”
Në Indeksin e tij të Tregut të Korporatave, Grupi i Avokatisë, Rrjeti i Drejtësisë së Taksave i konsideron Ishujt Kajman strehën e tretë më të keqe për shmangien e taksave të korporatave. Luksemburgu është vendosur në tre pozicione më poshtë, në vendin e gjashtë.
N.Xh / SCAN
*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.