Pse vera zvicerane nuk arrin të dalë nga Zvicra?!

Fraza e dëgjuar më së shumti nga vizitorët në kantonin zviceran të Valais është “Nuk e kisha idenë se kishte kaq shumë vreshta”. Vera zvicerane është diçka enigmë. Jo shumë europianë janë të vetëdijshëm për madhësinë e madhe të prodhimit të verës në zonën më të rëndësishme të prodhimit të verës të vendit alpin dhe pse do të ishin të vetëdijshëm? Në fund të fundit, gjurmimi i një shishe në çdo vend tjetër është pothuajse i pamundur.

Zviceranëve u pëlqen vera e tyre aq shumë saqë nuk lejojnë askënd tjetër t’i shikojë. Më pak se 3% e verërave të prodhuara në Valais eksportohen, gjë që është shumë e pazakontë për një zonë kaq të dedikuar për vreshtarinë. Vera zvicerane pati kthesën e saj të madhe në vitet 1990. Deri në vitin 1985 kishte mbiprodhim të egër. Aq sa hektolitra verë e pashitur, kryesisht Chasselas, ruheshin në pishina shtetërore!

Problemi u korrigjua duke kaluar në verërat AOC, që do të thotë se ka rregulla që duhen ndjekur. Gradualisht, cilësia u rrit, u hapën kurset e verës dhe erdhën enologët. Qeveria ndaloi blerjen e këtyre pishinave të vërteta të verës bazë dhe erdhi liberalizimi i importit. Verërat e huaja mund të bliheshin në Zvicër.

Por çështja në këtë dekadë është se verërat zvicerane rrallë mund të blihen si verëra të huaja diku tjetër. Pra, ku shkojnë të gjitha?

Valais ka të njëjtën madhësi si rajoni St Emilion i Bordeaux. Kjo është rreth 5000 hektarë. Sa i përket verës, nuk është aq i madh. Laurent Guidoux, Menaxher i Shitjeve në Domaine Mont d’Or, tregoi për problemin e veçantë që është eksportimi i verës zvicerane.

Prodhimi i verës zvicerane nuk e bën atë në 10 vendet më të mira në Europë për sa i përket vëllimit. Ajo prodhon pak më shumë se një milion hektolitra. Për t’ju dhënë pak perspektivë, e 10-ta më e madhe është Gjeorgjia me 1.8 m hl (hektolitra), dhe më e madhja është Italia me mbi 49 m hl. Një hektolitër është një njësi e barabartë me 100 litra.

Turizmi i verërave është një biznes i madh dhe zviceranët janë të prirur t’ju tregojnë mallrat e tyre. Por ajo që e bën atë një detyrë të vështirë është mungesa e një kujtese të vazhdueshme të tregut. Ju vizitoni tre vendet kryesore: Italinë, Francën dhe Spanjën dhe mësoni për terroirin, llojet e rrushit dhe me çfarë ushqimi shkon më mirë, pastaj ktheheni në shtëpi dhe gjeni shembuj në supermarketin tuaj lokal. Nuk është rasti me verën zvicerane.

Përveç artit fisnik të marrjes së ushqimit, një nga mënyrat më të mira për të njohur verën zvicerane është shëtitja. Shumë nga vreshtat me pamje nga dyshemeja e luginës janë informuese dhe piktoreske. Nëse keni dyshime, me siguri po shihni fusha dhe tarraca të Chasselas/Fendant, por vreshtarët shpesh etiketojnë rreshtat e tyre dhe në disa raste kanë bërë përpjekje për të edukuar alpinistët ndërsa përshkojnë ‘bisses’ e lashtë.

Një nga mënyrat se si mund të eksploroni këtë terren është Marathon des Saveurs (Maratona e Shijeve) vjetore që zhvillohet çdo vjeshtë. Popullariteti i tij në rritje ka bërë që organizatorët të ndryshojnë nga një kurs në dy. Rruga lindore nga Sioni në Salgesch dhe rruga perëndimore nga Sioni në Chomason. Nëse dëshironi të merrni pjesë në eventin e këtij viti, regjistrimi është tashmë i hapur. Cilado rrugë që të zgjidhni, do të shihni milje e milje hardhi. Është për të ardhur keq që vera e pothuajse të gjithëve nuk del kurrë nga vendi.

Edel Strazimiri / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.