Christine Lagarde, një zgjedhje e diskutueshme në krye të BQE

Njoftimi i vendimit të martën, më 2 korrik, krijoi skepticizëm mes specialistëve të politikës monetare. Drejtoresha e përgjithshme aktuale e Fondit Monetar Ndërkombëtar (FMN) nuk është as ekonomiste, as bankiere qendrore dhe tashmë ajo e gjen veten në postin e zyrtares kryesore financiare të zonës së euros, gur themeli kryesor i një sistemi ende të brishtë. Ajo do të zëvendësojë italianin Mario Draghi mandati i të cilit skadon më 31 tetor. Edhe pse emri saj po përflitej kohët e fundit, kjo zgjedhje është megjithatë një surprizë, veçanërisht pasi Christine Lagarde e kishte përjashtuar këtë ngjarje në të kaluarën. “Jo, jo, jo, jo, jo, nuk jam e interesuar për një punë europiane, as në BQE as në Komision”, u shpreh ajo për Financial Times në shtator 2018.

“Është diçka e çuditshme si zgjedhje pasi ajo nuk njihet si ndonjë nga mendimtarët më të mëdhenj të ekonomisë”, tha Alicia Levine, një stratege e BNY Mellon, një bankë amerikane. “Nuk do të ishte zgjedhja ime e parë,” ka komentuar analisti i një banke të madhe europiane, në mënyrë anonime. “Në rast krize në zonën e euros, nuk e di nëse do të ketë autoritetin e duhur intelektual”, shton një tjetër. “Ne të gjithë kemi gërmuar në fjalimet e saja të kaluara për të gjetur qëndrimin e saj mbi çështjet e politikës monetare“, thotë Frederik Ducrozet, një analist në bankën private zvicerane Pictet.

Duke emëruar Christine Lagarde, 63 vjeç, të 28 anëtarët bënë një zgjedhje politike dhe jo teknokratike. Ish-Ministri i Ekonomisë, Nicolas Sarkozy (2007-2011), kreu i FMN-së për tetë vjet, ka përparësinë e jashtëzakonshme të njohjes së udhëheqësve. Ajo është vlerësuar veçanërisht nga kancelarja gjermane Angela Merkel, e cila i nderoi të martën: “Ajo u zgjodh për shkak se ajo mori një rol udhëheqës të padiskutueshëm në FMN dhe unë besoj se nëse ajo mund ta bëjë këtë, ajo mund të udhëheqë BQE.”
Gjatë krizës së eurozonës, Christine Lagarde ishte gjithashtu në krye, si një anëtare e “trojkës”, e përbërë nga Komisioni Europian, BQE dhe FMN, që mbikëqyrte planet e Greqisë për shpëtimin. Në atë kohë, ajo kishte shtyrë Berlinin, me shumë sukses, për të treguar më shumë fleksibilitet në ristrukturimin e borxhit të Athinës.  (Le Monde)

Edel Strazimiri / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.