Pse rritja e çmimit të naftës sjell edhe rritjen e dollarit? Korrelacioni mes lëndëve të para dhe monedhës amerikane

Analistët: Dollari i dobët është ‘mbështetja e vetme’ për çmimet e naftës!

Ashtu si shumica e lëndëve të para të tregtuara ndërkombëtarisht, nafta shprehet në dollarë, kështu që një dollar më i dobët jep mbështetje për çmimet. Kur dollari forcohet, mallrat bëhen më të shtrenjta në monedha të tjera jo-dollar. Ky efekt tenton të ketë një ndikim negativ në kërkesë dhe siç do të prisnit, kur dollari dobësohet, çmimet e mallrave në monedha të tjera bien, gjë që rrit kërkesën.

Çmimet e naftës dhe dollari amerikan priren të lëvizin së bashku: ndërkohë që korrelacioni midis çmimit spot WTI dhe kursit të këmbimit të ponderuar të dollarit amerikan është luhatur historikisht midis vlerave pozitive dhe negative, ai u kthye vazhdimisht negativ në vitet e fundit.

E thënë thjesht, sistemi petrodollar është një shkëmbim i naftës me dollarë amerikanë midis vendeve që blejnë naftë dhe atyre që e prodhojnë atë. Petrodollari ishte rezultat i krizës së naftës në mesin e viteve 1970, kur çmimet u rritën në nivele rekord. Ai ndihmoi në rritjen e stabilitetit të çmimeve të naftës të shprehura në dollarë amerikanë.

Zakonisht ka një lidhje të anasjelltë midis vlerës së dollarit dhe çmimeve të mallrave (lëndëve të para). Historikisht, çmimet e tyre kanë prirje të bien kur dollari forcohet kundrejt monedhave të tjera kryesore, dhe kur vlera e dollarit dobësohet kundrejt monedhave të tjera kryesore, çmimet e mallrave përgjithësisht lëvizin më lart. Ky është një rregull i përgjithshëm, dhe korrelacioni nuk është i përsosur, por shpesh ka një marrëdhënie domethënëse të kundërt me kalimin e kohës.

Një arsye tjetër për ndikimin e dollarit është se mallrat janë asete globale. Ata tregtojnë në të gjithë botën. Blerësit e huaj blejnë mallra amerikane si misri, soja, gruri dhe vaji me dollarë. Kur vlera e dollarit bie, ata kanë më shumë fuqi blerëse, sepse kërkon sasi më të ulëta të monedhave të tyre për të blerë çdo dollar. Ekonomia klasike mëson se kërkesa zakonisht rritet me rënien e çmimeve.

Dollari është pikë referimi sepse është i qëndrueshëm

Mallrat nuk tregtohen në vakum. Prodhimi i mallrave është shpesh një çështje e lokalizuar. Shumica e prodhimit të misrit dhe sojës në botë vjen nga tokat pjellore të SHBA-së. Toka e pasur me minerale e Kilit jep prodhimin më të madh të bakrit në tokë dhe gjysma e rezervave të naftës në botë ndodhen në Lindjen e Mesme. Prodhuesit më të mëdhenj të kokrrave të kakaos janë në Afrikë, në rajonet e Bregut të Fildishtë dhe Gana.

Prodhimi i mallrave varet nga klima dhe gjeologjia në vende specifike, por njerëzit dhe kompanitë që duan këto lëndë të para të rëndësishme janë të vendosur në të gjithë globin.

Shumica dërrmuese e këtyre materialeve përdorin dollarin si një mekanizëm çmimi për tregtinë globale për shkak të ekonomisë së fortë dhe të qëndrueshme të Shteteve të Bashkuara. Kur dollari forcohet, mallrat bëhen më të shtrenjta në monedha të tjera jo-dollar. Ky efekt tenton të ketë një ndikim negativ në kërkesë dhe siç do të prisnit, kur dollari dobësohet, çmimet e mallrave në monedha të tjera bien më të ulëta, gjë që rrit kërkesën.

Edel Strazimiri / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.