Studimi/ Mënyrat më të mira për t’i bërë njerëzit të bashkëpunojnë me ju!

Veprimi kolektiv është shpesh çelësi i ndryshimeve dramatike sociale ose mjedisore, pavarësisht nëse është reduktimi i ndotjes dhe mbeturinave, zvogëlimi i peshkimit të tepërt duke gjetur burime alternative, ose tërheqja e më shumë shkencëtarëve që të ndajnë hapur të dhënat me të tjerët. Megjithatë, veprimi kolektiv mund të jetë i mbushur me dilema sociale. Kjo për faktin se zgjedhja në favor të veprimeve altruiste mund të shoqërohet me kosto të caktuara personale. Bashkëpunimi dhe komunikimi janë çelësi për zgjidhjen e problemeve të tilla.

Në botën e ekonomisë, vendimet bashkëpunuese shpesh hulumtohen në lojëra laboratorike si Dilema e të Burgosurve ose Loja e të mirave publike. Loja e të mirave publike është një nga shembujt më të mirë të një situate bashkëpunuese: pjesëmarrësit duhet të zgjedhin fshehurazi se sa nga argumentet e tyre personale do të vendosin në një bankë publike nga e cila mund të përfitojnë të gjithë.

Një aspekt interesant i situatës bashkëpunuese në këtë lojë dhe shumë të tjera është se ajo ekspozon çdo anëtar të grupit ndaj pasigurisë, e cila është një burim themelor i dilemave sociale. Edhe nëse një anëtar individual i grupit mund të bashkëpunojë duke ndarë burimet e tij, ai nuk mund të jetë i sigurt se dikush tjetër do ta bëjë këtë. Prandaj, nëse bashkëpunoni, rrezikoni, që do të thotë se hapi i parë drejt bashkëpunimit mund të shihet si altruist.

Të kuptuarit se të tjerët mund të mos bashkëpunojnë mund të jetë zhgënjyese. Kjo mund të inkurajojë disa që të zgjedhin “loose loading”, dmth. më pak ose aspak bashkëpunim, duke përfituar ende nga veprimi i përbashkët i mundshëm i të tjerëve. Shkencëtarët e konsiderojnë hapin e parë të tillë si egoist. Çfarë bëjnë njerëzit zakonisht në situata të tilla? Varet nga faktorët e tjerë që njerëzit marrin parasysh, siç është statusi shoqëror që ata zënë në grup, si dhe lloji i burimeve që heqin dorë.

Në realitet, këto lloj vendimesh merren shpesh në situata që përfshijnë diskutime me njerëz të tjerë. Aspekti i komunikimit këtu mund të jetë vendimtar. Komunikimi i ndihmon anëtarët e grupit të vlerësojnë qëllimet e të tjerëve dhe u jep atyre mundësinë për të bindur kolegët e tyre që të punojnë së bashku. Megjithatë, kjo paraqet një formë tjetër pasigurie. Ne e dimë se njerëzit nuk bëjnë gjithmonë atë që thonë. Për shembull, ata mund të sinjalizojnë virtytin duke folur në një mënyrë që duket e virtytshme dhe me autoritet, pa synuar në fakt të bashkëpunojnë.

Në studim u gjet një korrelacion i drejtpërdrejtë midis masës në të cilën grupi arriti një konsensus mbi bashkëpunimin dhe masës në të cilën ai bashkëpunoi në të vërtetë. Me fjalë të tjera, kur njerëzit thoshin gjëra që e ndihmuan grupin të arrinte konsensusin, ata përfundonin duke vepruar në ‘koncert’.

Hulumtimi  tregon se shmangia e frazave që tregojnë mbrojtje dhe paqartësi i ndihmon njerëzit të bashkëpunojnë. Qasja më e mirë është të jeni të qartë dhe specifik në premtimet që bëni në lidhje me kontributin tuaj. Është gjithashtu e rëndësishme t’i bëni të gjithë grupit një pyetje të drejtpërdrejtë duke pyetur për kontributin e pritur të secilit. Kjo inkurajon çdo anëtar të grupit të bëjë një angazhim dhe nëse dikush i shmanget një pyetjeje, ky është një sinjal i dobishëm.

Stili i komunikimit që përdorim mund të bëjë gjithashtu një ndryshim. Të folurit në një mënyrë që demonstron solidaritet dhe autoritet do të përforcojë identitetin kolektiv të grupit dhe do të vendosë standardin për bashkëpunim. Humori dhe ngrohtësia ndihmojnë gjithashtu.

Nga ana tjetër, u zbulua se grupet që përdornin stile komunikimi më formale dhe egoiste, të tilla si ato që lidhen me botën e biznesit dhe politikës, ishin më pak bashkëpunues.

Shkurtimisht, demonstrimi i lidershipit të fortë përmes deklaratave pohuese, shprehja e mbështetjes përmes frazave motivuese dhe bërja e njerëzve të ndihen sikur i përkasin grupit tuaj janë hapat e parë të mirë për t’i bërë të tjerët të bashkëpunojnë.

Edel Strazimiri / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.