Studimi/ Sa afër ndalimit të plakjes është shkenca?

Shumica do të pajtoheshin, veçanërisht gratë, se nëse do të mund të ndalohej procesi i plakjes, të themi, diku në mes të të njëzetave, me shpresën për të ruajtur pamjen pa rrudha dhe mjaft të gjallë, atëherë jeta do të ishte një përrallë. Njerëzit nuk do të duhej të merreshin me pasojat e pashmangshme të plakjes, si përkeqësimi i shëndetit të dikujt.

Përrallat klasike të Hollivudit, ku vetëm të pasurit dhe të famshmit kanë qasje në teknologjinë për të qëndruar të rinj përgjithmonë, ndihmojnë vetëm për të rritur kuriozitetin tonë për përmbysjen e procesit të plakjes.

Të gjithë kanë një orë kronologjike që nuk mund të ndalet, ky është numri i viteve që njerëzit qenë gjallë. Mjerisht, të plakesh, nga viti në vit, nga dita në ditë, minuta në minutë, thjesht nuk është diçka që ne mund të shmanget, të paktën ende jo gjithsesi.

Ekziston gjithashtu ajo që njihet si orë biologjike (ose zakonisht referohet si orë epigjenetike) dhe ato mund të ndryshojnë shumë nga personi në person, në varësi të shumë faktorëve, të tillë si; mjedisi, gjenetika, dieta, stërvitja, çështjet shëndetësore, stresi, gjumi dhe zgjedhje të tjera të stilit të jetës, si pirja e duhanit dhe ilaçeve ose alkoolit.

Dikush që është 45 vjeç, mund të ketë orën biologjike të një 30 vjeçari, ose anasjelltas. Ora epigjenetike mbështetet në epigenomin e trupave, i cili përbëhet nga modifikime kimike që etiketojnë ADN-në e një personi, qoftë përmes gjenetikës ose sa i shëndetshëm mund të jetë stili i jetës së një personi.

Modelet e këtyre etiketave ndryshojnë gjatë gjithë jetës dhe ndjekin moshën biologjike të një personi, e cila mund të fillojë të mbetet prapa kronologjikisht ose të tejkalojë moshën reale të personit. Në thelb, duke parë këto etiketa kimike mund të përcaktohet mosha biologjike e një personi.

Sot, ka shumë prova klinike të përqendruara në përmbysjen e disa prej këtyre shenjave të plakjes, duke shtuar vite në orët biologjike të pacientëve që u janë nënshtruar atyre.

Ishte një studim i vogël, i kryer gjatë një viti, ku nëntë burrave të shëndetshëm, të moshës 51-65 vjeç, iu dha një koktej ilaçesh me tre substanca të ndryshme, përfshirë hormonin e rritjes njerëzore dhe dy ilaçe të zakonshëm anti-diabetik, njëri prej tyre ishte metformina.

Shkencëtarët në të gjithë botën po punojnë në gjetjen e një mënyre për të ndihmuar në ngadalësimin, apo edhe përmbysjen e procesit të plakjes.

Një studim tjetër kundër plakjes sugjeron që plakja mund të lidhet me një qelizë që gjendet në trup, e cila funksionon si bakter dhe potencialisht mund të lidhet me shumicën e sëmundjeve të lidhura me moshën.

Këto qeliza janë qeliza palkëse dhe ato natyrshëm ndërtohen me kalimin e kohës. Ndonjëherë, këto qeliza nuk hiqen, dhe nëse dikush ka shumë prej tyre, këto thirrje mund të shkojnë në një tërbim shkatërrues brenda trupit të njeriut, duke vrarë qeliza të tjera të shëndetshme me të cilat mund të vijnë në kontakt.

Studiuesit në Klinikën “Mayo” zbuluan se ato mund të shkatërronin këto qeliza plakëse dhe të ndryshonin efektet e sëmundjes së plakjes tek minjtë. Gjetjet treguan se minjtë jetuan deri në 36% më gjatë.

Studiuesit në Universitetin e Exeter në Angli kohët e fundit zhvilluan një studim për të përcaktuar se si të ndryshohet plakja e një klase gjenesh, të quajtur “faktorë bashkues” dhe qelizat plakëse mosfunksionale. Faktorët bashkues luajnë një rol të rëndësishëm në funksionimin e gjeneve pa probleme, por përfundimisht fiken ndërsa njerëzit plaken dhe qelizat plakëse bëhen më të përhapura.

Për më tepër, qelizat staminale janë duke u bërë më të përhapura në fushën e kërkimit anti-plakje. Të njohur si super yjet e mjekësisë rigjeneruese, ata mund të riprodhohen në mënyrë eksponenciale dhe të diferencohen në shumicën e llojeve të qelizave që gjenden në trup.

Hulumtimet sugjerojnë që qelizat staminale të gjetura në një rajon të trurit, të njohur si hipotalamusi, mund të luajnë një rol vendimtar në sa shpejt plakemi. Një studim i fundit i kryer nga Dr. Dongsheng Cai, nga Kolegji i Mjekësisë Albert Einstein në Nju Jork, sugjeron që shtimi i qelizave të reja burimore në hipotalamus në tru mund të jetë opsioni më i mirë për të vonuar pleqërinë.

Një kombinim i të gjitha këtyre provave dhe hulumtimeve më në fund mund të hap përgjigjen për burimin e rinisë. Një numër më i madh i këtyre studimeve, që kanë baza të ngjashme, gjithashtu janë duke u zhvilluar, dhe me kalimin e kohës, potencialisht shumë shpejt, studiuesit shpresojnë ta bëjnë këtë të disponueshme për të gjithë.

Burimi origjinal:

Përshtati në shqip: SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.