Zbulohen mbetjet e një ‘dragoi fluturues’ – Ka 40 dhëmbë të mprehtë dhe krahë 7 metra të gjatë

Një grup shkencëtarësh kanë identifikuar një specie të re të pterodaktilit e cila, për shkak të pamjes së saj të frikshme, është riemëruar “dragua fluturues”!

Të njëjtët paleontologë që e zbuluan dhe studiuan atë e quajtën një “dragua fluturues”. Dhe me të vërtetë duhet të ketë qenë shumë e frikshme kur (rreth 110 milion vjet më parë) fluturoi në qiellin e Australisë, ku në atë kohë kishte një det të madh të brendshëm që mbulonte pjesën më të madhe të Queensland.

Ky zvarranik fluturues, i cili kishte një krahë prej rreth shtatë metrash, u zbulua nga Tim Richards, një studiues në Laboratorin e Dinosaurëve të Shkollës së Shkencave Biologjike të Universitetit Australian: studiuesi erdhi në rindërtimin e zogut gjigant pasi gjeti një seri të mbetjeve fosile, në qershor 2011, në një gurore në veriperëndim të Richmond.

Pasi u mblodhën, mbetjet çuan në identifikimin e një specie të re të pterodaktilit e cila u quajt Thapunngaka shaëi dhe rezultatet e së cilës u raportuan në revistën shkencore Journal of Vertebrfate Paleontology. Ajo që e bëri atë “dragua” veçanërisht të frikshëm ishte mbi të gjitha koka e madhe, e lidhur, përmes qafës së gjatë, me dy krahë shumë të gjatë. Vetëm kafka mund të ketë qenë e gjatë mbi një metër.

Shapuni Thapunngaka ishte sigurisht një grabitqar: ai posedonte 40 dhëmbë të mprehtë dhe, nga struktura e tij, supozohet se u hodh mbi kafshët që preu. Richards thotë se preja e kishte të vështirë të ndjente prezencën e tij të heshtur në qiell dhe kur ata e kuptuan, ishte tepër vonë për të shpëtuar.

Shumë e veçantë është një kreshtë kockore masive që ishte e vendosur në nofullën e poshtme dhe ndoshta edhe në pjesën e sipërme: një element që ndoshta kishte një rol në “kontrollin e fluturimit”, por funksioni i të cilit nuk është shumë i qartë për momentin.

Shaëi i përkiste grupit të “anhaguerianëve”, një familje pterosaurësh që atëherë ishin të përhapur në të gjitha kontinentet dhe që kishin evoluar për të qenë në gjendje të fluturonin në mënyrë perfekte: kjo mund të nxirret nga shtylla kurrizore e cila ishte veçanërisht e përshtatshme për manovrat më komplekse dhe më lart të gjitha në “goditje”. Ai gjithashtu posedonte kocka shumë të holla dhe të lehta për ta lejuar atë të fluturonte në mënyrë më efektive në ajër.(Focus)

Edel Strazimiri / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.