Shkencëtarët mahniten me sjelljen “krejtësisht të papritur” të yllit vezullues!

Shkencëtarët kanë zbuluar atë që duket të jetë një yll tepër i dendur që sillet ndryshe nga çdo gjë tjetër e parë ndonjëherë – dhe dyshojnë se mund të jetë një lloj objekti astrofizik ekzotik, ekzistenca e të cilit deri më tani është vetëm hipotetizuar.

Objekti, i parë duke përdorur teleskopin Murchison Widefield Array në Australinë Perëndimore, lëshoi ​​shpërthime të mëdha energjie afërsisht tre herë në orë kur u pa nga Toka gjatë dy muajve në 2018, thanë studiuesit. Mund të jetë shembulli i parë i njohur i asaj që quhet “magnetari i periudhës ultra të gjatë”, thanë ata.

Ky është një lloj një ylli neutron – bërthama kompakte e shembur e një ylli masiv që shpërtheu si një supernova – që magnetizohet shumë dhe rrotullohet relativisht ngadalë, në krahasim me objektet e yjeve neutronike me rrotullim të shpejtë të quajtur pulsare që duken nga Toka se po vezullojnë ndezur dhe fikur brenda milisekondave ose sekondave.

Objekti mund të jetë vazhdimisht duke transmetuar valë të forta radio nga polet e tij veriore dhe jugore. Ndërsa ajo rreze kalonte përmes vijës së shikimit nga pika e favorshme e Tokës, dukej se ndizet çdo 18 minuta e 11 sekonda për rreth 30 deri në 60 sekonda, pastaj fiket përsëri. Ky është një efekt i ngjashëm me një far me një dritë rrotulluese që duket se pulson dhe fiket nga këndvështrimi i një vëzhguesi të palëvizshëm.

Ai u gjet në një përpjekje më të gjerë kërkimore duke hartuar burimet qiellore të valëve të radios. Ndodhet relativisht afër Tokës në terma kozmikë, afërsisht 4200 vite dritë, distanca që drita kalon në një vit, 9.5 trilion km larg.

Yjet neutron, duke përfshirë pulsarët, janë ndër objektet më të dendura të universit. Ato janë afërsisht 12 km në diametër, të ngjashme me madhësinë e një qyteti, por me masë më të madhe se dielli ynë. Një yll neutron me një fushë magnetike ekstreme, një magnetar, mund të fuqizojë potencialisht pulsimet e radios, thanë studiuesit.

Sa i përket arsyes pse rrotullimi i tij është kaq i ngadaltë, mund të jetë se ai është shumë i vjetër dhe është ngadalësuar me kalimin e kohës, sipas astrofizikanes Curtin ICRAR dhe bashkëautores së studimit Gemma Anderson. Studiuesit nuk e kanë zbuluar atë që nga viti 2018.

Edel Strazimiri / SCAN

*Material i përgatitur nga portali SCAN. Ripublikimi mund të bëhet vetëm kundrejt citimit të autorësisë dhe burimit origjinal.